در مطالعه ی فاز ۳ REGATTA آسیایی که در The Lancet Oncology گزارش شد، Fujitani و همکارانش یافتند که اضافه کردن gastrectomy به شیمی درمانی، بقا را در بیماران کانسر پیشرفته ی دستگاه گوارش با یک فاکتور غیرقابل درمان تکی، بهبود نمی بخشد.
جزئیات مطالعه
در این مطالعه ی open-label که در ۴۴ مرکز در ژاپن، کره ی جنوبی و سنگاپور انجام شد، ۱۷۵ بیمار در سنین ۲۰ تا ۷۵ سال با یک فاکتور غیر قابل درمان تکی که شامل کبد، peritoneal یا لنف نود para-aortic متاستاتیک بودند، بین فبریه ۲۰۰۸ و سپتامبر ۲۰۱۳، برای دریافت شیمی درمانی تنها (n=86 ) یا شیمی درمانی که به دنبال gastrectomy (n=89) انجام شود، رندم شدند. شیمی درمانی شامل S-1 دهانی ۸۰ mg/m²/d در روزهای اول تا بیست یکم و cisplatin 60 mg/m² در روز ۸ از سیکل ۵ هفته ای بود. Gastrectom به D1 lymphadenectomy بدون قطع لیژن های متاستاتیک محدود بود. Endpoint اولیه بقای کلی بود.
گروه های درمانی با توجه به مشخصات baseline بجز برای مکان اولیه ی تومور، متعادل شدند. تومورهای middle-third در گروه های شیمی درمانی رایج تر بودند( ۵۷% در مقایسه با ۳۴%)، تومورهای upper-third در گروه جراحی به اضافه ی شیمی درمانی رایج تر بودند (۳۴% در مقابل ۱۹%). فاکتور غیرقابل درمان در ۷۵% کل بیماران Peritoneal metastasis بود.
عدم سود بقا
مطالعه بخاطر پوچی در سپتامبر ۲۰۱۳ بسته شد. بقای کلی در دو سال ۷/۳۱% در گروه شیمی درمانی و ۱/۲۵% در گروه gastrectomy به اضافه ی شیمی درمانی، بود. میانه ی بقای کلی ۶/۱۶ ماه در مقایسه با ۳/۱۴ ماه بود.
اتفاقات مضر
اتفاقات مضر مربوط به گرید ۳ یا ۴ شیمی درمانی بیشتر در گروه gastrectomy به اضافه ی شیمی درمانی، شامل leukopenia ( ۱۸% در مقابل ۳%)، anorexia (۲۹% در مقابل ۱۲%)، nausea (۱۵% درمقابل ۵%) و hyponatremia (۹% در مقابل ۵%) ، اتفاق افتاد. یک مرگ مربوط به درمان در هر گروه مشاهده شد.
محققان نتیجه گرفتند که: “از آنجایی که gastrectomy که به دنبال آن شیمی درمانی انجام شود، هیچ سود بقایی در قیاس با شیمی درمانی تنها در کانسر gastric پیشرفته با یک فاکتور غیرقابل درمان، نشان نداده است، gastrectomy نمی تواند به عنوان روش درمانی برای بیماران این تومورها مورد تصدیق قرار گیرد.